Blog | Vond je het spannend?

• Home
• Blog

Door Annette Otto-Nales op donderdag 21 november 2019

Huilend kwam hij thuis. Gevallen van de schommel. Eerst dacht ik nog; het valt wel mee. Maar toen hij zijn hand niet meer bewoog ben ik toch maar eens gaan bellen. Dokter niet bereikbaar, huisartsenpost niet bereikbaar, zal je net zien. Dan de auto maar in! Na 5,5 uur wisten we de uitslag en waren we een gips spalk rijker. Zijn arm was gebroken.

Kan gebeuren, niet iets wat we niet aan kunnen. Na een paar weken is het weer genezen. Positief blijven denken.

Tot we na een week op controle moesten komen. Daar kregen we volledig onverwachts te horen dat de chirurg het beter vond te opereren. Daar stond ik dan met mijn positieve instelling. Mijn hartslag sloeg wel een keertje over terwijl ik ondertussen mijn zoon toesprak dat het allemaal goed zou komen.

Loslaten krijgt ineens een hele andere dimensie als je je zoon onder narcose ziet gaan en je samen met zijn knuffel de operatiekamer moet verlaten. Daar stond ik dan, met een panda in mijn armen, op de gang in een ziekenhuis. Als ouder kun je dan maar één ding doen, bidden. Je kind wederom weer toevertrouwen in de handen van zijn maker. Deels in vertrouwen, maar om eerlijk te zeggen ook deels met mijn verstand. Want alles in mij wilde in de operatiekamer meekijken of de chirurg het wel goed deed.

Drie kwartier later mocht ik naar de uitslaapkamer gaan. Als moeder klinkt die naam overigens heerlijk. Uitslaapkamer, die wil ik thuis ook wel. Maar goed, ik dwaal af.

Na drie kwartier en 2 minuten vroeg mijn  zoon om het beloofde ijsje. Op de kamer terug gekomen vroeg hij gelijk wanneer hij naar huis mocht. Hij zat weer in zijn structuur. Nooit gedacht zo blij te kunnen zijn met zijn vraag naar structuur.

Toen we naar de auto liepen viel de regen plots met bakken uit de hemel. Samen met mijn zoon rende ik hard lachend door de regen. Alle spanning stroomde zo van ons af. Wat een heerlijk moment was dat!

Later vroeg iemand aan mijn zoon of hij het spannend vond? Nee zei hij, mijn mama was er bij, die zorgt dat het goed komt.

Heer, leer mij vertrouwen als een kind……

Overige blogs