Door de stromende regen ren ik met de Maxi-Cosi naar de voordeur van een medemoeder. Als ik even later op de bank zit, druppelen ook de andere moeders binnen. Met peuterkind, met babybundeltje of met kids op school. Samen vormen we de gebedsgroep van de basisschool van onze kinderen.
Terwijl de bakjes koffie en thee worden opgedronken, delen we het leven met elkaar. Durven we zo nu en dan onze struggles te laten zien en luisteren we naar elkaars hart. En al luisterend naar elkaars verhalen, leren we weer meer over het moederschap. Over het opvoeden. Over het leven.
Die kwetsbaarheid is een geschenk. Je struggles of verdriet hoef en kun je niet altijd zomaar delen. Maar deze groep heeft blijkbaar een chemie die veilig is.
We scrollen door de groepsapp naar de (anonieme) dank- en gebedspunten van de directeur en verdelen ze onder elkaar. Dankpunten aan het begin – er is zoveel om te danken. Zoveel gekregen, zoveel te delen.
Maar er is ook genoeg om voor te bidden.
We bidden voor zieke leerlingen, zorgen in gezinnen, onzekere kinderen. Maar ook voor samenwerkingen tussen instanties en goede gesprekken tussen ouders en leerkrachten.
Het opvoedwerk is divers. Er zijn zoveel identificatiefiguren voor onze kinderen. En wat is het mooi als al die identificatiefiguren samenwerken. Een open oor en open hart geeft nieuwe kennis, waardoor kracht zich vermenigvuldigt. Want samen delen, is samen weten. Horizontale kracht.
Ik zie het voor me: die horizontale lijn. Met aan elk uiteinde een opvoeder. Die horizontale lijn wordt een driehoek als zij beiden een kijklijn naar boven trekken die bij elkaar eindigt. Een driehoek – een constructie die niet te vervormen is. Waarvan de punt naar Boven is gericht. Naar Hem die ons stuk voor stuk door en door kent.
Als ons vertrouwen op Hem de gemene deler in de samenwerking is, weten we met elkaar dat we het niet alleen hoeven te doen. Kinderen opvoeden is bouwen aan Zijn Koninkrijk. Vanuit Zijn genade en kracht.
Samen delen, is samen weten.
Is samen geloven.
Wordt een samen belijden.
Ons kringgebed loopt ten einde. We hebben alles aan Hem voorgelegd. En dan klinken de woorden die we steevast als slot gebruiken. En mijn handen openen zich altijd automatisch in aanbidding. Voor de grote Gever Die overvloedig deelt en Die een vaste overtuiging, een zeker weten, geeft.
“Want van U is het Koninkrijk;
en de kracht,
en de heerlijkheid;
tot in alle eeuwigheid.
Amen!”